22:36 31.05.2006 | Все новости раздела "Объединенная Гражданская Партия"
А.Лябедзька і А.Мілінкевіч – пра згоду й разыходжаньні ў сваіх пазыцыях
20:48, 31 Мая | Юры Дракахруст,
У чым нязгодныя паміж сабой Анатоль Лябедзька і Аляксандар Мілінкевіч? Чаму старшыня Аб’яднанай грамадзянскай партыі не галасаваў за стратэгію дзеяньняў дэмакратычных сілаў? Ці патрэбны новы кангрэс дэмакратычных сілаў? Ці павінен дэмакратычны рух мець аднаго лідэра? На гэтыя тэмы ў “Праскім акцэнце” вядуць гутарку старшыня АГП Анатоль Лябедзька і лідэр аб’яднанай апазыцыі Аляксандар Мілінкевіч.
(Дракахруст: ) "Паважаныя спадары! Апошні раз мы сустракаліся з вамі на Свабодзе напярэдадні Кангрэсу дэмакратычных сілаў. Тады вы публічна спаборнічалі за пасаду адзінага кандыдата на пасаду прэзыдэнта ад дэмакратычных сілаў. Выбары прайшлі, але так здаецца, што суперніцтва працягваецца, хаця зараз у прыхаванай форме.
На апошнім пасяджэньні Рады дэмакратычных сілаў Анатоль Лябедзька не падтрымаў супольную стратэгію дэмакратычных сілаў, але выглядае, што гэта толькі вяршыня айсбэргу. Можна прыгадаць і вядомы ліст спадара Лябедзькі з Акрэсьціна, дзе ён падкрэсьліваў, што Аляксандар Мілінкевіч быў абраны адзіным кандыдатам ад дэмакратычных сілаў на пасаду прэзыдэнта, а не адзіным лідэрам апазыцыі, і заяву флэш-мобэраў, якія выказаліся супраць стварэньня каардынацыйнага цэнтру флэш-мобаў пры штабе Мілінкевіча – заява гэтая зьявілася ня дзе-небудзь, а на сайце Аб'яднанай грамадзянскай партыі.
У мяне такое ўражаньне, што ўсе гэтыя супярэчнасьці хаваюць пад сабой нешта іншае, нейкую фундамэнтальную супярэчнасьць. Давайце пагаворым шчыра. Анатоль, што вас падзяляе?"
(Лябедзька: ) "Ну, калі мы будзем гаварыць пра тое, што нас аб'ядноўвае, мы будзем гаварыць гадзінамі і днямі. А калі мы будзем казаць пра розныя падыходы, мы зможам укласьціся ў некалькі хвілінаў".
(Дракахруст: ) "Дык калі ласка, вось яны ў нас і ёсьць".
(Лябедзька: ) "Па-першае, што датычыць разгляду пытаньня падчас пасяджэньня палітычнай рады дэмакратычных сілаў. Я ўсё больш і больш адчуваю, што кіраваньне Лукашэнкі не прайшло бясьсьледна для нас. Мы зыходзім з таго, што дзе б ні знаходзіўся кіраўнік партыі ці іншай арганізацыі, ён мае права на прыняцьце любых рашэньняў. Аб'яднаная грамадзянская партыя – гэта эўрапейская партыя, і ёсьць дэмакратычныя працэдуры. Калі мы разглядаем дакумэнты такога ўзроўню, мы іх зацьвярджаем на палітычнай радзе партыі.
Гэта адна прычына. Разам з тым, безумоўна, ёсьць дыскусія, і я лічу, што трэба вітаць тое, што ў нас ёсьць дыскусія. Мы ж павінны чымсьці адрозьнівацца ад беларускага рэжыму і Аляксандра Лукашэнкі, дзе ёсьць толькі адна думка – ягоная. Мы бачым сытуацыю, дзе нехта з рыдлёўкай капае яму пад некага іншага. Такая пазыцыя таксама мае права на існаваньне.
Калі казаць пра нашы разыходжаньні, то першае – гэта спрэчка наконт таго, ці трэба разглядаць асобна стратэгію і плян дзеяньняў. Мой асабісты падыход (пакуль гэта не падыход партыі), што іх трэба разглядаць разам. Той дакумэнт, які быў прыняты на палітычнай радзе дэмакратычных сілаў і які называюць стратэгіяй, насамрэч, не зьяўляецца адказам ні на адно з пытаньняў, якія хвалююць.
Людзей, якія хочуць дзейнічаць, хвалюе, што рабіць – што рабіць улетку, увосень, людзі прыходзяць і кажуць: "Дайце інфармацыю, калі будуць наступныя акцыі". А калі даць гэты "голы" дакумэнт гэтым людзям – у іх будзе адно расчараваньне. Трэба даваць стратэгію і плян дзеяньняў у пакеце, каб мы потым не тлумачылі, што мы прынялі.
Падчас пасяджэньня палітычнай рады цэлую гадзіну ішла дыскусія паміж тымі, хто за яе галасаваў, як яны разумеюць тое, за што яны прагаласавалі".
(Дракахруст: ) "Сп. Мілінкевіч, у нас на радыё нядаўна была дыскусія паміж Ігарам Ляльковым, Вашым гарачым прыхільнікам, і намесьнікам спадара Лябедзькі па АГП Яраславам Раманчуком. Там спрэчка ішла не пра тыя, усё ж, прабачце мяне, фармальныя рэчы, пра якія казаў зараз спадар Анатоль, а пра сапраўды прынцыповыя – якім павінен быць рух "За свабоду"? Ці гэта павінна быць усё ж такі нейкая кааліцыя, садружнасьць партыяў, арганізацыяў, дзе ўсе роўныя – ці мадэль, якую адстойваў спадар Лялькоў, дзе ёсьць выразны лідэр, якога завуць Аляксандар Мілінкевіч. Мне падалося, што праблема, спрэчка насамрэч вакол менавіта гэтага".
(Мілінкевіч: ) "Па-першае, я хачу сказаць, што ідэя стварэньня шырокага руху належыць не Мілінкевічу – гэтая ідэя паўстала на плошчы, якую, я маю надзею, мы хутка будзем называць плошчай імя Кастуся Каліноўскага. Людзі казалі: "Нас тут шмат, многія з нас – не сябры партыяў, не сябры грамадзкіх арганізацый, але мы хочам удзельнічаць у агульнай дзейнасьці". І таму пасьля выбараў, ведаючы, што падчас кампаніі прыйшло вельмі шмат новых людзей, мы зразумелі, што толькі той кааліцыі, што працавала даволі пасьпяхова, я лічу, усё ж недастаткова. Калі мы згубім гэтых новых людзей, то грош нам цана.
Гэтая ідэя лунала ў паветры, я яе агучваў яшчэ ў Дзень волі 25 сакавіка, і я лічу, што гэта абсалютна актуальна. Спрэчкі ў кааліцыі, што гэта мае быць, былі вялікія. Больш радыкальныя людзі казалі, што трэба распусьціць партыі, грамадзкія арганізацыі, і ўсе запісваюцца ў новы рух, калі нам дарагая Беларусь – няма нам сёньня чаго дзяліць.
Я не падтрымліваў такую пазыцыю, я лічу, што тое, што партыі ёсьць – гэта вялікі набытак, гэта вельмі важна для будучага парлямэнта, каб яны былі, хаця б такія аслабленыя рэжымам, як сёньня. Вельмі важна, каб былі і грамадзкія арганізацыі.
Таму мы аднагалосна вырашылі, што той рух, пра які мы ўвесь час гаворым – гэта будзе аб'яднаньне ў дзейнасьці, кожны там можа знайсьці сабе адпаведную ролю і дзейнічаць супольна і скаардынавана. Рух ня будзе мець сяброўства, ніхто не запісваецца ў яго, партыі захоўваюцца, але каардынацыя павінна пашырыцца і яна будзе ажыцьцяўляцца ня толькі палітычнай радай. Вельмі важна далучыць грамадзкі сэктар, які дзейнічаў у гэтай кампаніі даволі самастойна.
І таму мы вызначыліся, што ня будзем называць тое, што мы раней называлі рухам "За свабоду", рухам, а назавем яго кампаніяй. Юрыдычная форма рух можа падпадаць пад перасьлед улады, нам гэта непатрэбна. Таму мы называем гэта кампаніяй "За свабоду". І вось тая стратэгія, што ёсьць – яна якраз першы крок да аб'яднаньня. Яна, безумоўна, тэзісная, але мы яе ўжо абмяркоўваем у рэгіёнах, куды езьдзім, будзе абмеркаваньне і ў партыях, як Анатоль казаў, і будзе абмеркаваньне разам з грамадзянскай супольнасьцю з улікам новых людзей".
(Дракахруст: ) "Сп. Аляксандар, Вы сказалі пра "крок да аб'яднаньня". Але з улікам пазыцыі сп. Лябедзькі гэта можна назваць і крокам да разьяднаньня. Як бы Вы маглі пракамэнтаваць тыя яўныя ці няяўныя магчыма непаразуменьні, магчыма супярэчнасьці, магчыма канфлікты з Анатолем Лябедзькам, у прыватнасьці, і зь ягонай партыяй?"
(Мілінкевіч: ) "Я абсалютна не адчуваю, што ў нас з Анатолем, зь якім мы сустракаемся, паважаем адзін аднаго і разумеем адзін аднаго часьцей за ўсё, што ў нас ёсьць супрацьстаяньне. Ёсьць асобная пазыцыя Анатоля ў кааліцыі. Калі казаць пра прыняцьце стратэгіі, то Анатоль, як прадстаўнік Аб'яднанай грамадзянскай партыі, проста ня ўдзельнічаў у галасаваньні, іншыя сябры палітычнай рады кааліцыі прагаласавалі "за".
Зразумела, прычына ёсьць тая, што на многіх апошніх пасяджэньнях сам Анатоль не прысутнічаў, таму яму, магчыма, даволі цяжка адразу прыняць тое, што мы напрацавалі. Але гэта – не супрацьстаяньне двух людзей, не барацьба за ўплыў ці ўладу – я ня думаю так. Я ўпэўнены, што ў нас больш агульнага, чым тое, што нас адрозьнівае. А погляды ў нашай кааліцыі могуць быць розныя, яны і зараз розныя, але мы ў стане прымаць агульныя рашэньні".
(Дркахруст: ) "Сп. Лябедзька, і Вы, і Аляксандар казалі пра розныя погляды. А ў чым палягае гэтая розьніца? Вы сказалі пра тое, што вас больш аб'ядноўвае – а што вас адрозьнівае? І, магчыма, нешта пачало адрозьніваць менавіта пасьля выбараў. Я зьвярнуў увагу на тое, што Вы даволі настойліва гаворыце пра тое, што трэба далучыць Аляксандра Казуліна, што трэба далучыць ягоную партыю. Падчас выбарчай кампаніі Вас гэта, здаецца, ня надта турбавала. А зараз турбуе. Чаму?"
(Лябедзька: ) "Ну, я б не казаў пра розныя падыходы, робячы акцэнт на пазыцыях Аляксандра Мілінкевіча і Анатоля Лябедзькі. Ёсьць розныя падыходы ў асяродку прыхільнікаў пераменаў. І Аляксандар часткова сказаў пра іх. На першым этапе былі дзьве сканцэнтраваныя стратэгіі. Адна – рух, як структура і новы фармат аб'яднаньня, і другая, якой ад пачатку прытрымліваўся і я асабіста, і АГП, і шмат людзей, – што гэта павінна быць агульнанацыянальная кампанія, як плян дзеяньняў.
Мы гаворым пра аб'яднаньне. Ёсьць мінімум – гэта "дзясятка", гэта аб'яднаныя дэмакратычныя сілы, і ніжэй гэтага ўзроўню мы не апусьцімся. Зараз ідзе дыскусія, якім чынам мы можам аб'ядноўвацца, рэалізуючы пасьлявыбарную стратэгію.
Маё глыбокае перакананьне, і мы пра гэта гаворым адкрыта, што рух, ці гэта ж самае ў завуаляванай форме, калі мы гаворым кампанія, а маем на ўвазе ўсё ж рух і робім крокі па яго рэалізацыі, – гэта памылковы падыход, і ён ня дасьць аб'яднаньня. А вось агульнанацыянальная кампанія, як плян дзеяньняў – гэта ёсьць магчымасьць прыцягнуць да супольнай працы прыхільнікаў і Казуліна, і тых, хто быў на беларускім Майдане, але мае сёньня крытычны погляд на дзеяньні апазыцыі, і ўсіх астатніх, нават уключаючы чыноўнікаў.
І калі мы гэты плян і гэтую стратэгію яшчэ зацьвердзім праз мэханізм Кангрэсу, дзе, дарэчы, ёсьць прысутнасьць і партыі Казуліна, і адкрыем дзьверы для майданаўцаў, то мы вырашым пытаньні аб'яданьня ў дзеяньні, а не на словах, і не ў фармаце стратэгіі, якая прынятая васьмю, ці дзесяцьцю, ці дванаццацьцю чалавекамі".
(Дракахруст: ) "Анатоль, а ці ня ёсьць рэальнай альтэрнатывай аб'яднаньня пад тую стратэгію, якая абмяркоўвалася на палітычнай радзе, ці ня могуць падзеі пайсьці так, што , як і падчас выбараў, паўстануць дзьве кааліцыі, але з крыху іншым складам: адна, груба кажучы, кааліцыя Мілінкевіча, у якой будуць БНФ і Партыя камуністаў, а другая – кааліцыя Казуліна, у якой будзе ягоная партыя і Ваша, Анатоль, партыя?"
(Лябедзька: ) "Так, як ідзе зараз працэс аб'яднаньня і прыняцьця рашэньняў – гэта якраз падштурхоўвае да такога сцэнару, гэта сапраўды так. Мы прапаноўваем прынцыпова іншы варыянт, які якраз прадухіляе такія мажлівасьці. Была прапанова ад партыі Казуліна стварыць такую цэнтрысцкую кааліцыю, у якую б увайшлі Аб'яднаная грамадзянская партыя і Беларуская сацыял-дэмакратычная партыя "Грамада" . Мы яе адхілілі. Таму што менавіта Аб'яднаная грамадзянская партыя была галоўным ініцыятарам і інвэстарам стратэгіі аб'яднаньня".
(Дракахруст: ) "Анатоль, я Вас перапыню. Адхілілі калі?"
(Лябедьзка: ) "Мы праводзілі кансультацыі на працягу апошняга месяца. Мы сказалі, што гэта непрымальна, таму што гэта ня ёсьць новы ўзровень аб'яднаньня. А вось агульнанацыянальная кампанія з плянам дзеяньняў, які будзе фактычна адзіным пунктам парадку дня Кангрэса дэмакратычных сілаў, які будзе там прыняты, і пад якім падпішуцца і АГП, сацыял-дэмакраты Казуліна, і БНФ, і камуністы – вось гэта і ёсьць рэальная стратэгія аб'яднаньня праз рэальныя дзеяньні".
(Мілінкевіч: ) "Тое, што было два кандыдаты ад дэмакратычных сілаў – дрэнна. Мы заўсёды казалі, што трэба ісьці адной калёнай. Калі будзе дзьве кааліцыі – гэта будзе яшчэ горш, чым падчас выбараў два кандыдаты.
Праблема ў тым, што калі мы прапанавалі Аляксандру Казуліну і ягонай партыі ўступіць у падрыхтоўку кангрэсу, то зь іх боку трэба было проста падпісаць пэўныя дакумэнты, якія сябры кааліцыі падпісалі. Ён на гэта не пагаджаўся, бо не хацеў удзельнічаць у спаборніцтве кандыдатаў. Акрамя таго, была ўмова, што калі ён далучаецца да кааліцыі, то зь яе павінны адысьці Шушкевіч і Статкевіч, на што мы ніколі не маглі пагадзіцца.
Сёньня, пасьля выбараў, мы ізноў адкрытыя да новых структураў. У тым дакумэнце, што прыняты, асобна сказана, што мы віталі б далучэньне партыі Казуліна да кааліцыі. Гэта вельмі важна. Нас так мала падзяляе, што, я думаю, гэта вельмі лёгка было б зрабіць, калі б не амбіцыі палітыкаў. Хаця і амбіцыі павінны быць таксама.
Што тычыцца таго, як дзейнічаць. Анатоль ад імя сваёй партыі прапануе правесьці кангрэс. Вядома, як доўга нараджаўся той кангрэс. Я лічу, што для сапраўднага кангрэса павінна быць вялікая падрыхтоўчая праца. І калі мы хочам зацьвярджаць усё на кангрэсе – стратэгію, плян дзейнасьці, – мы згубім страшэнна шмат часу. Гэта думка ня толькі мая, а ўсіх астатніх сябраў кааліцыі і палітрады.
Трэба працаваць не паміж сабой, не паміж актывістамі, і пераконваць іх у чымсьці, а нам трэба ісьці да людзей. Падрыхтоўка да кангрэсу нас зноў сканцэнтруе толькі на сваіх актывістах. Мы лічым гэта памылкай.
Калі кажуць, што давайце мы сёньня прымем плян дзеяньняў, а стратэгію – на Кангрэсе, які можа быць плян дзеяньняў, калі мы не далі ацэнку выбараў, калі мы ня выпрацавалі новыя задачы, новыя мэты і новую стратэгію дзейнасьці. Плян робіцца пад стратэгію.
Што тычыцца шырокага абмеркаваньня, то гэта лёгка зрабіць, і ў нас гэта закладзена, як мы зьбіраемся дзейнічаць. Мы зараз прапануем нашу стратэгію, ацэнку палітрады – яна мае права на такое, а далей мы нават ня пішам плян дзеяньняў. Плян дзеяньняў ёсьць, але мы ня хочам яго жорстка навязваць. Мы зьбярэмся на форум з шырокім колам грамадзкіх арганізацый, новых ініцыятываў, у тым ліку тых людзей, якія былі ў намётавым гарадку, і шырока абмяркуем. А марудзіць мы ня маем права.
Галоўнае, у чым на нас скардзяцца людзі – гэта на маруднасьць. Мы толькі што наведалі тры ўсходнія вобласьці, былі сустрэчы з актывістамі Менску і Менскай вобласьці, і ўсе кажуць адно і тое ж. Мы прайграем нават сваіх людзей, калі хутка ня прымем стратэгію, не ацэнім тое, што зроблена, ня скажам, што трэба рабіць на будучыню".
(Дракахруст: ) "Спадар Аляксандар, у той стратэгіі , якая прынятая, прадугледжаная наступная канструкцыя – выканаўчы камітэт кампаніі ў цэнтры і выканаўчыя рэгіянальныя камітэты на месцах, гэта значыць, тыя, хто будзе праводзіць лінію гэтай кампаніі ці руху, – гэта Вашы перадвыбарчыя штабы. Вашы, якія працавалі на Вас, на Вашу выбарчую кампанію. Можа быць, у гэтым была прычына таго, што АГП заняла такую пазыцыю? Стварэньне гэтых камітэтаў – гэта ўсталяваньне Вашай улады. Гэта магчымая мадэль, але можа ў гэтым і палягае прычына супярэчнасьцяў?"
(Мілінкевіч: ) "Магчыма і ў гэтым, Анатоль лепш скажа. Я толькі патлумачу сваё разуменьне. Штабы працавалі больш менш нармальна. Яны зараз мадэрнізуюцца, удасканальваюцца. І гэта ня ёсьць мёртвыя структуры, будуць новыя людзі, частка людзей ня будзе працаваць, бо дрэнна зрабіла справу. Палітрада мае права прызначыць такую вэртыкальную структуру адпаведна таму, што партыі – гэта вэртыкальныя структуры. Там ёсьць жорсткая дысцыпліна прыняцьця рашэньняў зьверху данізу.
Але яшчэ акрамя палітычнай кампаніі заўсёды ў барацьбе ёсьць грамадзянская кампанія. Там дзейнічаюць няўрадавыя арганізацыі , а яны ніколі не працуюць паводле вэртыкальнага прынцыпу. Гэтыя арганізацыі ня маюць цэнтра кіраваньня і ніколі ня будуць мець. І мы для гэтага прапануем форум, дзе кожны выбера ў стратэгіі тое, што яму адпаведна, мае права ў стратэгію дадаць сваё, мы гэта ўсё разам узгоднім, і гэта ёсьць каардынацыя і абмен інфармацыяй. Дзьве часткі кампаніі – і дзьве розныя схемы супрацоўніцтва".
(Дракахруст: ) "Анатоль, Аляксандар ужо сказаў аб сваім стаўленьні да Вашай прапановы склікаць кангрэс. А ці можа выбраць кангрэс лідэра апазыцыі? Можна абраць адзінага кандыдата на канкрэтныя выбары, але выбраць лідэра ўсёй апазыцыі – наўрад ці, лідэры самі прыходзяць і займаюць сваё месца.
У нас ва ўсіх перад вачыма досьвед Украіны. І Вы, і Аляксандар, стаялі на кіеўскім Майдане побач зь Віктарам Юшчанкам. Пакуль не было ва Ўкраіне такога лідэра, як Віктар Юшчанка, тамтэйшая апазыцыя і марыць не магла пра перамогу. У Беларусі ў выніку кангрэсу і выбараў так атрымалася, што ўзьнікла постаць Аляксандра Мілінкевіча. Зараз, не прымаючы канструкцыю руху пад адзінага лідэра, Вы адчуваеце адказнасьць за шанец, які дзякуючы Вам можа быць страчаны?"
(Лябедзька: ) "Што датычыць адказнасьці, то менавіта таму, што я яе адчуваю, я і адстойваю сваю пазыцыю. Мы ўсе нясем адказнасьць – хто большую, хто меншую. І я не хачу, каб празь некаторы час мне сказалі: "Анатоль, які ты зараз разумны. А дзе ты быў, калі вырашаліся пытаньні наконт стратэгіі і пляну дзеяньняў? Чаму толькі зараз ты ўбачыў тое, што было відавочна тады?". Менавіта адказнасьць і прымушае мяне ўдзельнічаць у дыскусіі і шукаць самыя аптымальныя і эфэктыўныя рашэньні.
Цяпер што тычыцца кангрэсу. Я не магу зразумець, што здарылася за 7 месяцаў, калі ў кастрычніку гэта былі лепшыя людзі народу Беларусі, а падчас пасяджэньня палітычнай рады я пачуў, што гэта – радыкальныя элемэнты, што гэта людзі, якія ўсё роўна ня будуць выконваць супольныя рашэньні і пляны. Што здарылася?
Для нас Кангрэс дэмакратычных сілаў – гэта найбольш моцная, легітымная пляцоўка. Мы разглядаем Кангрэс як адзіны вышэйшы прадстаўнічы орган прыхільнікаў пераменаў. І дарэчы – галоўны дакумэнт я падпісаў у кастрычніку з такой папраўкай. Гэта наша прынцыповая пазыцыя. І калі гэтыя людзі прымалі пэўныя рашэньні, надзялялі пэўнымі паўнамоцтвамі, стваралі структуры, то гэта проста павага да гэтых людзей – зрабіць перад імі нейкую справаздачу.
А па-другое. Прынятая стратэгія. Мы ведаем, што да палітычнай рады розныя адносіны. Мы ведам, што далёка ня ўсе нашы актывісты зь вялікай павагай ставяцца да рады як структуры, і да асобных суб'ектаў, якія ў яе ўваходзяць. І мы ствараем перадумовы, каб гэтыя людзі сказалі: "Хто там прыняў гэтую стратэгію? Мілінкевіч, Лябедзька, Калякін? Ну, хай яны яе і выконваюць".
Ці ня лепш зрабіць гэта праз дэмакратычную працэдуру? Яна заўсёды больш складаная, прасьцей гэта дзесяці чалавекам вырашыць. Але мацней, калі рашэньне прымае тысяча людзей, якія прадстаўляюць практычна ўсе рэгіёны, палітычныя партыі, грамадзкія арганізацыі, дэпутатаў Вярхоўнага Савету 12-га і 13-га скліканьня, дзейных дэпутатаў мясцовых Саветаў. Мы павінны , змагаючыся з гэтым рэжымам, не забываць пра дэмакратычныя працэдуры, пра тое, што мы хочам прынесьці людзям нешта іншае і новае.
Мы прапануем парадак дня кангрэсу. Справаздача – гэта працэдурнае пытаньне , і адзіны грунтоўны пункт – гэта стратэгія і плян дзеяньняў. І ня трэба казаць, што на гэта трэба шмат часу. Дэлегаты ў нас ужо абраныя. Давайце адчынім дзьверы для тых маладых людзей з Майдану, якія не ўваходзяць у партыі і грамадзкія арганізацыі. Увальем сьвежую кроў.
Гэта будзе моцны кангрэс, і людзі разьедуцца з адчуваньнем, што яны патрэбныя – патрэбныя палітрадзе, нацыянальнаму камітэту, лідэрам апазыцыі. А што мы на іх глядзім, прабачце, як на аднаразовыя шпрыцы?
А плян дзеяньняў можна прыняць ужо сёньня і рэалізоўваць, не чакаючы кангрэсу. Бо некаторыя рэчы абсалютна відавочныя: трэба змагацца, каб палітычных вязьняў выпусьцілі на волю, трэба праводзіць кампанію дэлегітымізацыі, і гэта мы павінны былі рабіць ужо два месяцы, а не чакаць прыняцьця стратэгіі і пляну дзеяньняў".
(Мілінкевіч: ) "Яшчэ раз хачу сказаць – мы абсалютна ня супраць кангрэсу. Кангрэс трэба праводзіць, гэта вельмі важна. Але калі мы скажам, што толькі кангрэс можа вызначыць стратэгію, мы проста прайграем людзей, людзі нам даверылі на кангрэсе, выбралі сваіх лідэраў 10 чалавек у пэўны орган. І калі гэты орган ня ў стане ацаніць сытуацыю і выпрацаваць мэтады працы – то ён непаўнавартасны, я лічу.
Потым – сам кангрэс: хіба тысяча чалавек, якія прыедуць на кангрэс, у стане абмяркоўваць стратэгію? Зацьвердзіць – так, а абмяркоўваецца яна інакш. Шкада, што Анатоль ня змог быць на тых сустрэчах у раёнах, якія мы праводзілі, а мы правялі ўжо сустрэчы з шырокім колам актывістаў, у тым ліку і яго партыі, у Менску, у Менскай вобласьці, у Гомелі, у Магілёве і ў Віцебску. Думка адназначная – ніхто нам не сказаў, што трэба праводзіць кангрэс, а ўсе казалі – хутка стратэгію, хутка плян дзеяньняў. Давайце ізноў дзейнічаць, таму што мы гэтага хочам. У іх ёсьць настрой, у іх ёсьць хваля энэргіі.
Калі большасьць кааліцыі вырашыць, што трэба правесьці кангрэс – хай ён будзе. Калі на кангрэсе паўстане пытаньне абраньня ці зацьвярджэньня лідэра – таксама нармальна, я не лічу, што я назаўсёды абраны лідэрам і гэтую функцыю толькі я маю права выконваць. Ня ў гэтым сэнс. Мы губляем людзей і гэта адчувалася на ўсіх сходах, на якіх мы былі. І мы губляем іх толькі па адной прычыне – прайшло два месяцы і яны кажуць: "Дзе ацэнка сытуацыі? Чаму Мілінкевіч ня дасьць стратэгію разам з палітрадай? Ці здольныя вы працаваць аналітычна і плянаваць дзейнасьць?" І адказ адзін – трэба даць такі дакумэнт".
Обсудить новость на Форуме