04:45 09.09.2022 | Все новости раздела "Белорусская социал-демократическая партия (Грамада)"
ПАРТЫІ - АПОШНІ БАР’ЕР ПЕРАД УНУТРАНЫМІ ЧЫСТКАМІ?
ак і пасля яго вуснамі некаторых эксцэнтрычных беларускіх палітыкаў і экспертаў. Аўтар гэтага допіса прымаў удзел у працы камісіі пры Мінюсце па распрацоўцы зменаў у гэты закон. Тады яго планавалася падправіць кар, аднак тыя прапановы так нікога ў фінале не задаволілі. Пасля грамадскага абмеркавання падрыхтаванага законапраекта, Парламент так і не стаў разглядаць ягор мастацкіх прац дызайнера Уладзіміра Цэслера на старонках свайго партыйнага часопіса. Адразу пасля круглага стала быў справакаваны канфлікт у Рэспубліканскай партыі працы і справядлівасці, у выніку якога спачатку ад выканання сваіх паўнамоцтваў быў вызвалены намеснік старшыні партыі, а пазней і сам старшыня Васіль Задняпранны.
Разумеючы, што ў такім разе наступная выбарчая кампанідэмакратычныя улады скемілі, што ва ўмовах -Што хочуць змяніць?
іца будзе заключацца паміж палітычнымі партыямі ў новых умовах зусім не зразумела. Чацвёртая прапанова – павялічыць узрост чальцоў палітычных партый да 21 года.
ужо анансаваў наступ на застаўшыяся дэмакратычныя партыі, хаця, калі паглядзець на выстаўленыя патрабаванні, то яны выглядаюць неперадольнымі і для лаяльных да ўлады партый.
і можна пераадолець бар’еры?
Адсутнасць партыйных ідэалогій, а таксама вера ў тое, што дэкларуе партыя – слабое месца лаяльных да ўлады партый. Тым больш, што паразуменне таго, як адбываюцца ў Беларусі выбары прысутнічае ва ўсіх, што адразу зводзіць матывацыю да ўдзелу ў выбарах на мінімум, бо і ў лаяльных да ўлады партыях дакладна разумеюць дзе прымаецца спіс тых, хто будзе дэпутатамі. Некаторыя з такіх арганізацый сталі не больш чым партыямі аднаго чалавека і носяць персаналістычны характар, што гаворыць пра адсутнасць у іх арганізацыйнай устойлівасці. Цяжка верыцца, што ўжо ў існуючых праўладных партыях будзе чакацца моцны прыліў актывістаў, якія светла будуць верыць у ідэялы арганізацыі. У лепшым выпадку – усё будзе адбывацца па разнарадцы.
Трэці момант – ідэяланічны накірунак Ўсебеларускага народнага сходу. Бадай той момант, які можа стаць непераадольным, бо не ўсе захочуць адмаўляцца ад еўрапейскага вектара інтэграцыі, альбо імкнення стаць сябрамі НАТА, альбо бачыць Беларусь ваенна нейтральнай дзяржавай.
На гэтым тле найбольшы шанец запоўніць палітычны вакуум і стаць правадніком і апорай дзяржаўнага курса можа стаць стварэнне дамініруючай партыі ўлады. Не выключаю, што прычэпам да яе ў сістэме ўтрымаюцца неасавецкія камуністы (КПБ), прарасійскія лібералы (ЛДП) і магчыма прарасійскія сацыял-дэмакраты (РППС). Ды і тое пры ўмове, што там будзе вырашаны ўнутраны канфлікт. Такім чынам беларускі парламент можа стаць калькай расійскага, дзе ёсць партыя ўлады – “Адзіная Расія”, ёсць лаяльныя да ўлады сацыял-дэмакраты “Справядлівая Расія – Партыёты – За праўду”, лаяльныя лібералы з Ліберальна-дэмакратычная партыя Расіі і даяльныя камуністы з Камуністычная партыя Расійскай Фелэрацыі.
Гэта такая мадэль партыйнай сістэмы, якая існавала ў ГДР, альбо існуе ў Кітае, бо там, у адрозненні ад СССР, дазвалялася і дазваляецца зараз існаваць палітычным партыям, якія прызнавалі і прыўнаюць ролю дамініруючай.
У ХХІ стагоддзі такая палітыка – гэта тупіковы шлях у развіцці, бо развіццё грунтуецца на спаборніцтве і ўзаемадзеянні. Пакуль жа ў улады вымалёўваецца толькі адзін курс – тануць разам з Расіяй у далейшую міжнародную ізаляцыю, выдаючы гэта за свой адмысловы шлях развіцця.
Обсудить новость на Форуме