16:00 15.02.2016 | Все новости раздела "Белорусская социал-демократическая партия (Грамада)"

АБАРОНЧЫ САЮЗ

У сваіх нататках не магу абысціся без кплівай заўвагі: у Патрыярха Кірыла на пачатку сустрэчы з Папам Францішкам было нешта не ў парадку ці то з нервамі, ці то з веданнем царкоўных канонаў і свецкага пратаколу. Тое, што ў аэрапорце “Хасэ Марці” ў Гаване ён плюхнуўся ў крэсла раней за біскупа Рыма, можна апраўдаць толькі хваляваннем, нервовым напружаннем. Што ні кажы, Патрыярх Маскоўскі – не Усяленскі, не архібіскуп Канстацінопаля – Новага Рыма. Дый канстацінопальскі архібіскуп, хоць паводле канонаў і роўны біскупу Рыма, ведае, што чэсць яму належыць і аддаецца толькі пасля рымскага архірэя. Са свецкага ж, агульначалавечага, пункту гледжання і наогул нягожа малодшаму векам сядаць раней за старэйшага. Нарэшце, з пункту гледжання пратаколу кіраўніку Маскоўскай Царквы належала разам з Сусветным Архірэем проста папазіраваць перад фота-, тэле- і кінажурналістамі. Так прынята. Учыніўшы памылку, Кірыл прадэманстраваў сваю правінцыйнасць.

IV Усяленскі, Сабор.Пра Фларэнтыйскую Унію пісаць тут не буду, а толькі нагадаю, што яна нейкай ступені прычынілася да таго, што ў 1448 г. Маскоўская епархія аддзялілася ад Кіеўскай мітраполіі і стала самастойнаю. Але да прызнання самаабвешчанай Маскоўскай Царквы ўсім Праваслаўем спатрэбіўся 141 год. Толькі ў 1589 г. Масковія вырвала з рук Усяленскага Патрыярха Іераміі ІІ і прызнанне аўтакефаліі сваёй Царквы, і згоду на пастаўленне на Маскве патрыярха. Такім чынам, Маскоўскі Патрыярхат існуе (звялікім перапынкам) 426 год, а нам кажуць пра тысячу.

VI і Афінагора. Два патрыярхі ўзаемна знялі пракляцці, якія прагучалі ў 1054 г., з лексікона Каталіцкай Царквы канчаткова было выдалена слова “схізматыкі” ў дачыненні да праваслаўных, і з таго часу сустрэчы рымскіх біскупаў з архібіскупамі Новага Рыма сталі звычайнаю з’яваю. А потым адбыліся сустрэчы пантыфікаў з прадстаяльнікамі іншых аўтакефальных праваслаўных цэркваў. Ян Павел ІІнаведаў усе “праваслаўныя” краіны. Выключэнне склалі толькі Расія ды залежная ад яе Беларусь. Але нарэшце і Масква даспела да сустрэчы з рымскім біскупам.

Сустрэчы Патрыяха Маскоўскага з рымскім біскупам заміналі маскоўскія прымхі. Не кажу тут аб прэтэнзіях Маскоўскага Патрыярхату на выключнае месца ў Праваслаўі. З таго часу, як абваліўся камуністычны рэжым і рэлігійныя аб’яднанні перасталі трымаць у яжовых рукавіцах, РПЦ пачала прэтэндаваць на выключнае месца сярод хрысціянскіх веравызанняў у Расіі. З’явіўся тэзіс аб кананічнай тэрыторыі, і РПЦ разам з расійскай уладай усяк замінала разгортванню структур Рыма-Каталіцкай Царквы ў Расіі. Паказальным прыкладам можа быць эксцэс з уладыкам Ежы Мазурам. У мансеньёра Ежы, які з 1998 г. служыў у Сібіры, у красавіку 2002 г. расейскія памежнікі забралі пашпарт. Яму паведамілі, што ён значыцца ў спісе асобаў, якім забаронены ўезд у Расію. На месца мансеньёра Ежы Ватыкан адправіў мінскага суфрагана, біскупа Кірылу Клімовіча. (Тут, кажуць, не адбылося і без інтрыгі: сяму-таму ў Беларусі хацелася пазбыцца ўладыкі Кірыла.)

ВАТЫКАНСКІЯ РЭВЕРАНСЫ

Вынікам ватыканскай палітыкі стала і тое, што свайго біскупа не атрымалі і беларускія ўніяты. Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква – гэта уяўленая структура, бо, як вядома, Царквы без біскупа не бывае.

З другога боку, Ватыкан спрыяе РПЦ у Еўропе. Дае ў карыстанне ці нават перадае Маскоўскаму Патрыярхату храмы, дае магчымасць праваслаўным семінарыстам і святарам вучыцца ў каталіцкіх навучальных установах. Былі выпадкі, калі каталіцкія багасловы выкладалі ў расійскіх праваслаўных установах (вядома, што ў РПЦ недахоп высокакваліфікаваных кадраў).

ДВА ПАНТЫФІКІ: НЕВЫПАДКОВАСЦЬ СУСТРЭЧЫ

ст. Часам рымскі біскуп забывае, што ён галава Каталіцкай, а не толькі Рыма-Каталіцкай Царквы, таму даволі часта ігнаруе інтарэсы каталікоў усходніх традыцый. Тут бачыцца і пакрыёмае жаданне, каб каталікі з усходніх абрадаў пераходзілі ў лацінскі. Скажам, Ватыкан даволі стаічна прыняў вестку аб ліквідацыі Уніі ў Расійскай імперыі, у першы чарод у Беларусі. Ён шмат страціў, але затое і выйграў: дзясяткі, калі ня сотні, уніяцкіх парафіяў перайшлі ў лацінства.

Папа, як мне помніцца, аніразу не выказаўся проста і адназначна пра бядотнае, нават трагічнае становішча украінскіх грэка-каталікоў ці пратэстантаў у акупаваных Крыме і Данбасе.

Нельга не ўзяць пад увагу, што палітыка клерыкалізацыі, якую вядзе РПЦ, сустракае ў Расіі супраціў. Кіраўніцтва РПЦ нясе таксама іміджавыя с траты. Чаго вартыя былі скандалы вакол панк-рок-групы “” і пастаноўкі оперы Рыхарда Вагнера “Тангейзер” у Новасібірску. А гісторыіз гадзіннікам Кірыла і з нанапылам, калі выявілася што ў манаха Кірыла ёсць кватэра ў горадзе, у якой жыве нейкая жанчына?

Дарэчы пра Кубу. Дармо, што там у турмах пакутуюць дзясяткі палітвязняў, дармо, што народ жыве на грані галечы – Францішак і Кірыл назвалі Кубу сімвалам надзеі для Новага Свету. Па-мойму, гэта цынізм, палітыканства. І чарговая ватыканская саступка Маскве.

ПЛЮСЫ І МІНУСЫ

Нельга не звярнуць увагу і на тое, што Усяленскі Архірэй і прадстаяльнік памеснай Царквы выказалі думку аб пагрозе новай сусветнай вайны.

“З нашага шматгадовага досведу можна сказаць: калі Ватыкан і Масква наладжваюць сустрэчы ці падпісваюць нейкія супольныя тэксты, дык нам не трэба чакаць ад гэтага чагосьці добрага”. Так сказаў Вярхоўны архібіскуп УГКЦ Святаслаў.

Ці азначае гэта, што грэка-каталікі Беларусі і Расіі займеюць нарэшце сваіх архірэяў? Ці ўсё-такі прызначэнне біскупаў будзе ўспрынята Данілавым манастыром як акт агрэсіі?

ЯШЧЭ ДЗВЕ ПЕРАМОГІ МАСКВЫ

Яшчэ цікавей у наступных сказах. Францішак і Кірыл заклікаюць структуры РПЦ і Каталіцкай Царквы (рыма- і грэка-каталікоў) “устрымлівацца ад удзелу ў супрацьборстве і не падтрымліваць далейшае развіццё канфлікту”.

расколу “на аснове існуючых кананічных нормаў”. Ведаем мы, як Масква трактуе каноны.

Мітрапаліт Тадэвуш Кандрусевіч, як і належыць царкоўнаму функцыянеру, ў захапленні ад гаванскай сустрэчы. Ён назваў гэтае спатканне сустрэчай тысячагоддзя. Ці не занадта? Усё-ткі была сустрэча Яўгенія і Ісідара, якая прывяла ў нашых землях да Уніі. Усё-ткі была ерусалімская сустрэча Паўла і Афінагора, сустрэча, якая паклала пачатак каталіцка-праваслаўным кантактам новага часу на ўзроўні прадстаяльнікаў Цэркваў… А вось аптымізму ў мітрапаліта Тадэвуша малавата. Ягоны аптымізм асцярожны, бо яму толькі “здаецца, што

Раней ці пазней востра паўстане пытанне аб вяртанні Праваслаўных Цэркваў Латвіі ды Літвы пад амафор Патрыярха Канстанцінопальскага.

Для вырашэння глабальных задач, што паўсталі перад артадаксальным хрысціянствам, Ватыкану патрабуецца дыялог на найвышэйшым узроўні з усяленскім Праваслаўем. Замаль усімі Цэрквамі гэты дыялог ужо вядзецца. Цяпер да яго далучаецца і РПЦ.

ДОКУМЕНТ:«Благодать ГоС радостью мы встретились как братья по христианской вере, увидевшиеся, чтобы «говорить устами к устам» (2 Ин. 12), от сердца к сердцу, и обсудить взаимоотношения между Церквами, насущные проблемы нашей паствы и перспективы развития человеческой цивилизации.

3. Встретившись вдали от старых споров «Старого света», мы с особенной силой ощущаем необходимость совместных трудов католиков и православных, призванных с кротостью и благоговением дать миру отчет в нашем уповании (1 Пет. 3:15).

6. Осознавая многочисленные препятствия, которые предстоит преодолеть, мы надеемся, что наша встреча внесет вклад в дело достижения того богозаповеданного единства, о котором молился Христос. Пусть наша встреча вдохновит христиан всего мира с новой ревностью призывать Господа, молясь о полном единстве всех Его учеников. Пусть она — в мире, который ожидает от нас не только слов, но и деяний — станет знамением упования для всех людей доброй воли.

9. Мы призываем международное сообщество к незамедлительным действиям для предотвращения дальнейшего вытеснения христиан с Ближнего Востока. Возвышая свой голос в защиту преследуемых христиан, мы сопереживаем и страданиям приверженцев иных религиозных традиций, становящихся жертвами гражданской войны, хаоса и террористического насилия.

11. Воссылаем молитвы ко Христу, Спасителю мира, об установлении на земле Ближнего Востока мира, который есть«дело правды» (Ис. 32:17), об укреплении братского сосуществования между находящимися на ней различными народами, Церквами и религиями, о возвращении беженцев в свои дома, об исцелении раненых и упокоении душ безвинно погибших.

13. В эту тревожную эпоху необходим межрелигиозный диалог. Различия в понимании религиозных истин не должны препятствовать людям разных вер жить в мире и согласии. В нынешних условиях религиозные лидеры несут особую ответственность за воспитание своей паствы в духе уважения к убеждениям тех, кто принадлежит к иным религиозным традициям. Абсолютно неприемлемы попытки оправдания преступных деяний религиозными лозунгами. Никакое преступление не может быть совершено во имя Бога, «потому что Бог не есть Бог неустройства, но мира» (1 Кор. 14:33).

16. Процесс европейской интеграции, начавшийся после столетий кровавых конфликтов, был воспринят многими с надеждой, как залог мира и безопасности. В то же время мы предостерегаем против такой интеграции, которая не уважает религиозную идентичность. Будучи открыты к вкладу иных религий в нашу цивилизацию, мы убеждены, что Европа нуждается в верности своим христианским корням. Призываем христиан Западной и Восточной Европы объединиться для совместного свидетельства о Христе и Евангелии, дабы Европа сохранила свою душу, сформированную двухтысячелетней христианской традицией.

19. Семья — естественное средоточие жизни человека и общества. Мы обеспокоены кризисом семьи во многих странах. Православные и католики, разделяя одно и то же представление о семье, призваны свидетельствовать о семье как пути к святости, являющем верность супругов по отношению друг к другу, их готовность к рождению и воспитанию детей, солидарность между поколениями и уважение к немощным.

Распространение так называемой эвтаназии приводит к тому, что престарелые и больные начинают ощущать себя чрезмерным бременем для своих близких и для общества в целом.

23. Бог любит вас и от каждого из вас ожидает, что вы будете Его учениками и апостолами. Станьте светом мира, чтобы окружающие, видя ваши добрые дела, прославляли Отца вашегоНебесного (Мф. 5:14-16). Воспитывайте детей в вере христианской, передайте им драгоценную жемчужину веры (Мф. 13:46), которую вы получили от ваших родителей и предков. Не забывайте, что «вы куплены дорогою ценою» (1 Кор. 6:20) — ценою смерти на кресте Богочеловека Иисуса Христа.

25. Надеемся, что наша встреча внесет вклад в примирение там, где существуют трения между греко-католиками и православными. Сегодня очевидно, что метод «униатизма» прежних веков, предполагающий приведение одной общины в единство с другой путем ее отрыва от своей Церкви, не является путем к восстановлению единства. В то же время, церковные общины, которые появились в результате исторических обстоятельств, имеют право существовать и предпринать все необходимое для удовлетворения духовных нужд своих верных, стремясь к миру с соседями. Православные и греко-католики нуждаются в примирении и нахождении взаимоприемлемых форм сосуществования.

28. В современном мире — многоликом и в то же время объединенном общей судьбой — католики и православные призваны братски соработничать для возвещения Евангелия спасения, для общего свидетельства о нравственном достоинстве и подлинной свободе человека, «да уверует мир» (Ин. 17:21). Этот мир, в котором стремительно подрываются духовные устои человеческого бытия, ждет от нас сильного христианского свидетельства во всех областях личной и общественной жизни. От того, сможем ли мы в переломную эпоху вместе нести свидетельство Духа истины, во многом зависит будущее человечества.

30. Исполненные благодарности за дар взаимопонимания, явленный на нашей встрече, обращаемся с надеждой к Пресвятой Матери Божией, взывая к Ней словами древней молитвы: «Под Твою милость прибегаем, Богородице Дево». Пусть Преблагословенная Дева Мария Своим предстательством укрепит братство всех, Ее почитающих, дабы они в Богом определенное время были собраны в мире и единомыслии во единый народ Божий, да прославится имя Единосущной и Неразделимой Троицы!

украин